Lasta Fojon – Emocia Balado en Esperanto | Kanto pri Amo kaj Adiaŭo
Muziko en Esperanto publikigis antaŭ 2 monatoj en Esperanto Ĉu ne?
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 5 Spektoj
- Komentu!
- 0
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
💔 Lasta Fojon estas kortuŝa balado en esperanto pri perdita amo, nostalgio kaj la sentoj de lasta adiaŭo. La kanto esprimas la sopiron retroiri en la tempo por ŝanĝi la neeviteblan, la deziron diri tiujn vortojn, kiuj restis en la koro.
✨ Origina kanto en esperanto kun profunda signifo
🎶 Sentoplena balado kun akustika piano kaj gitaro
💬 Muziko, kiu tuŝas la koron kaj animon
Se vi amas muzikon kun emocia profundo kaj poezia atmosfero, ĉi tiu kanto estas por vi. Skribu komenton kaj diru al ni kiel vi sentis aŭskultante ĝin!
🔔 Abonu por pli da esperantaj kantoj kaj kortuŝaj baladoj
#esperanto #muziko #esperantomuziko
⭐️ KANTOTEKSTO ⭐️
Mi volis diri pli, sed silentis mi,
la vortoj restis tie, en la vento perdiĝis.
Mi rigardis vin for, sen forto teni vin,
kaj nun nur ombro restas en mia memoro.
Se mi povus reveni, nur por unu momento,
mi flustrus vian nomon, en tiu lasta tempo.
Ĉu vi memoras? La lastan fojon,
kiam ni rigardis nin, sed nenion diris.
Mi perdis ĉion en unu paŝo,
kaj nun mi serĉas vin en la nokta silento.
Mi scias, ke la mondo daŭras sen ni,
sed mia koro restis kaptita en vi.
Ĉu vi iam pensas pri tio, kio ne okazis?
Pri la kisoj ne donitaj, pri la revoj forgesitaj?
Se mi povus reveni, nur por unu momento,
mi tuŝus vian manon, kaj restus sen timo.
Ĉu vi memoras? La lastan fojon,
kiam ni rigardis nin, sed nenion diris.
Mi perdis ĉion en unu paŝo,
kaj nun mi serĉas vin en la nokta silento.
La tempo forkuris, kiel vento tra la maro,
sed mi ankoraŭ aŭdas vian voĉon en la koro.
Ĉu vi memoras? La lastan fojon,
kiam ni rigardis nin, sed nenion diris.
Mi perdis ĉion en unu paŝo,
kaj nun mi serĉas vin en la nokta silento.
Mi volis diri pli, sed silentis mi…
