Patrino G. Halil’ Gibran’/ Mãe Poesia em Esperanto
thedoutorfritz publikigis antaŭ 15 jaroj en Esperanto Ĉu ne?
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 0 Spektoj
- Komentu!
- 0
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
La plej dolĉa vorto parolata de homaj lipoj estas la vorto “patrino”, kaj la plej bela voko estas “mia patrino”.
Ĝi estas vorto malgranda, plena de amo, espero kaj sentemo; ĝi enhavas la tutan tenerecon kaj mildecon de homa koro.
La patrino estas ĉio en ĉi tiu vivo; ŝi estas nia konsolo en la malĝojo, nia espero en la senespereco kaj nia forto dum la momentoj de afableco.
Ŝi estas la fonto de kompato, de indulgo kaj de pardonemo.
Kiu perdas sian patrinon, tiu perdas bruston por la apogo de sia kapo, manon lin benantan kaj okulojn lin gardantajn.
