“La Nuboj”
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 0 Spektoj
- Komentu!
- 0
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
https://www.patreon.com/jomart_kaj_natasha
https://jomart.click/SoundCloud
La teksto (esperante kaj france) estas ĉi-sube:
Jen estas mia traduko de la ruslingva kanto: ”Oblaka” de Vadim Egorov. Ni kantas la originalon dum ĉirkaŭ 30 jarojn. La kanto, bedaŭrinde, estas denove aktuala, ĉar nia mondo ne estas “la sekura loko”. Ni esperas ke la esperanta versio plaĉos al vi.
****
Sur la ter’ murmuras herboj
En ĉiel la nuboj herdas
Ankaŭ mi nubeto estas
Ankaŭ mi – 3f
Kaj mi nenien strebas
Mi ne plu bezonas ion
Nur revidi familion
Nur pri tio petas dion
Vidi vin – 3f
Nur kisi vin adiaŭ
Kaj doloro ne vanuas
Sur la ter’ kanonoj bruas
Blankaj nuboj en la bluo
Mia viv’ – 3f
Ĉesiĝis tiel frue
Flugas mi super tegmentoj
For de l’hejmo portas vento
Panjo! En silento
Aŭdu min
Almenaŭ por momento
Blankaj nuboj super tero
Senriproĉaj kaj liberaj
Kaj senĉese en aero
Flugas ni – 3f
Sennombraj kaj eternaj
=========================================================
LES NUAGES
Sur la terre, murmurent les herbes,
Dans le ciel, les nuages moutonnent,
Petit nuage, je suis aussi,
Moi aussi,
Moi aussi,
Moi aussi,
Et nulle part je n’essaie [de me poser]…
Je n’ai plus besoin de rien,
Seulement de revoir la famille,
Seulement pour cela, demander à dieu,
[de] vous voir,
Vous voir,
Vous voir…
Vous embrasser avant longtemps…
Et la douleur ne s’évanouit pas,
Sur la terre, les canons tonnent,
Des nuages blancs dans le bleu,
Ma vie,
Ma vie,
Ma vie…
A cessé prématurément…
Je survole les toits,
Au loin du foyer, porte le vent,
Mère ! Dans le silence,
Entends-moi,
Au moins par moments…
Des blancs nuages, au-dessus de la terre,
Sans reproches et libres,
Et sans cesse dans l’air,
Nous volons,
Nous volons,
Nous volons…
Innombrables et éternels,
Les nuages….
