KIOM PLUVIS! (COME PIOVEVA: Armando Gill) – Esperantigo: Emanuele Rovere
Manuel Rovere publikigis antaŭ 8 jaroj en Esperanto Ĉu ne?
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 0 Spektoj
- Komentu!
- 0
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
Kantas: MANŬEL
Itala teksto: COME PIOVEVA
C’eravamo tanto amati
per un anno e forse più,
c’eravamo poi lasciati…
non ricordo come fu…
ma una sera c’incontrammo,
per fatal combinazion,
perché insieme riparammo,
per la pioggia, in un porton!
Elegante nel suo velo,
con un bianco cappellin,
dolci gli occhi suoi di cielo,
sempre mesto il suo visin…
Ed io pensavo ad un sogno lontano
a una stanzetta d’un ultimo piano,
quando d’inverno al mio cor si stringeva…
…Come pioveva …come pioveva!
Come stai? Le chiesi a un tratto.
“Bene, grazie, disse, e tu?”.
“Non c’e’ male” e poi distratto:
“guarda che acqua viene giù!”.
“Che m’importa se mi bagno?”
Tanto a casa debbo andare
“Ho l’ombrello, t’accompagno”
“Grazie, non ti disturbar…”
Passa a tempo una vettura
io la chiamo, le fa: “no”
dico: “Oh! Via, senza paura.
Su montiamo”, e lei montò.
Così pian piano io le presi le man
mentre il pensiero vagava lontano…
Quando d’inverno al mio cor si stringeva…
…Come pioveva …come pioveva!
Ma il ricordo del passato
fu per lei il più gran dolor’,
perché al mondo aveva dato
la bellezza ed il candor…
così quando al suo portone
un sorriso mi abbozzò
nei begli occhi di passione
una lagrima spuntò…
Io non l’ho più riveduta
se e’ felice chi lo sa!
Ma se ricca, o se perduta,
ella ognor rimpiangerà:
Quando una sera in un sogno lontano
nella vettura io le presi la mano
quando salvare ella ancor si poteva!…
…Come pioveva …così piangeva!
