56-a ILEI-kongreso: “Flannery O’ Connor” (Sara Spanò)
Esperanto + Edukado ILEI publikigis antaŭ 2 jaroj en Esperanto Ĉu ne?
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 1 Spekto
- Komentu!
- 0
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
“Mi pensas ke la plimulto de la homoj scias kio estas rakonto, ĝis ili sidiĝas kaj klopodas verki ĝin”. Jen unu el la plej famaj asertoj de la usona verkistino Flannery O’Connor, aŭtorino de du romanoj, de tridek du rakontoj, kaj de pluraj leteroj kaj eseoj, aparte pri kreivo kaj verkado. Ŝia vivo estis markita de malsano – kaŭzo de ŝia frua morto – kaj de neskuebla religia fido, kiu konstante orientis ŝin kaj ŝian verkadon. Sed ne nur: akompanis ŝin ankaŭ humursento, (mem)ironio kaj ridindigo de la hipokritaj kaj groteskaj kondutoj kiujn ŝi observis ĉirkaŭ si.
