La magia flutisto – Joel de Castro – Esperanto
Ni ne povas montri ĉi tiun filmeton al vi, ĉar viaj agordoj pri kuketoj ne permesas tion al ni.
Por rigardi kaj re-agordi viajn kuketojn, vizitu la paĝon Kuketoj.
Vi povas daŭre spekti la filmeton ĉe la originala platformo:
Originala paĝo
Spekti filmon ĉe Tubaro ne ŝtelas la spekton de Jutubo. La spekto enkalkuliĝas en ambaŭ Tubaro kaj Jutubo. Mi komprenas.
- 18 Spektoj
- 5 Komentoj
- 1
Via ŝato/malŝato, ankaŭ viaj ĝenro-proponoj por ĉi tiu afiŝo estas konservita nur en Tubaro, ili ne estas sendataj ekster niaj serviloj. Simile, la statistikoj pri la afiŝo (spektoj, ŝatoj, komentoj ktp), ankaŭ aliaj atribuoj, ekzemple ĝenroj, venas de Tubaro mem. Ili neniel estas rilataj al tiuj ĉe la originala platformo. Mi komprenas.
Viaj signaloj pri problemoj rilate ĉi tiun afiŝon estos sendataj nur al la administrantoj de Tubaro. Ĉi tiu funkcio neniel estas rilata al ebla simila eco ĉe la originala platformo de la filmo. Por raporti problemon al la administrantoj de la originala platformo, uzu la raportofunkcion ĉe tiu platformo. Mi komprenas.
Priskribo
Joel de Castro kantas en Esperanto version de la konata fabelo “La flutisto de Hameleno”, verkita de Sylla Chaves kaj aperinta en la disko “Elektitaj kantoj”. La bildaron, desegnitan de Gabriel Cortina ni uzas danke al la afabla permeso de la revuo “Maestra Infantil”.
Rata plago, laŭ dir’, aperis foje
en urbeto de norda Germanuj’,
ĉion manĝis en keloj aŭ survoje,
kaj urbestro oferis tre malĝoje
la trezoron por havi solvon tuj.
La novaĵo kuradis tra la lando
kaj tre stranga junul’ prezentas sin
prenas fluton kaj sen ia demando
ludas marŝan arion de komando
kaj ekmarŝas kaj ratoj sekvas lin.
Venu rategoj, ratinoj kaj ratetoj,
kaj unuope vi ĉiuj sekvu min.
Venu rategoj, ratinoj kaj ratetoj,
en la rivero tuj estu via fin’.
Ĉiuj dronis en mezo de l’ rivero,
kaj premion nun serĉas la junul’,
tamen aŭdas li pri rekonsidero,
por premio ne estas eĉ monero,
post la ludo ŝanĝiĝas la regul’.
La flutisto ricevas kun amaro
la maldankon kaj tuj foriras li,
prenas nun la direkton al montaro
sed ĉi-foje la urba infanaro
sekvas lin je la fluta melodi’.
Venu infanoj, knabinoj kaj knabetoj,
kaj unuope vi ĉiuj sekvu min.
Venu infanoj, knabinoj kaj knabetoj,
vi en la monto por ĉiam kaŝos min.
